از بچگی، وقتی می‌دیدم آشغال زمین میریزند، اب هدر میدهند یا قوانین رانندگی را رعایت نمیکنند، خیلی ناراحت میشدم، گاهی سردرد میگرفتم.

بعد از ۱۳ ۱۴ سال، به این نتیجه رسیدم که در واقع باید همراهی کرد،و از اصول اولیه هم عدول کنیم. الان، دیگر چراغ قرمز هایی که دوربین جریمه ندارند را رد میکنم، بعد ۴۰۰ ۵۰۰ تا چراغ رد کردن یک جریمه هم نیامده. آشغال هایم را از عمد میریزم بیرون. توی خیابان یا فضای سبز. دقیقا مقابل سطل اشغال میریزم روی زمین. آب را باز میگذارم. برق ها را روشن میگذارم. گاز را الکی روشن میگذارم. شاید این واکنش دفاعی ذهن برای حفظ روان است و روی آورده به شکستن هنجارهایی که آنها را قبول داشته، تا فشار روانی را تخلیه کند. الحق که قلبم راحت تر می‌تپد. انگار که چرک های یک زخم یا عفونت قدیمی دارند از قلب و بدنم خارج میشوند. باید بیشتر با جماعت همراه شد. باید همرنگ جماعت شد. بی خایه، بی واکنش، ترسو.

آقای محسن ریحانی در توییتر نکته خیلی خوبی گفتند. ۴۷ سال جمهوری اسلامی روی بازدارندگی حساب باز کرده بود. حزب الله بساز حماس جهاد اسلامی بساز سوریه نگهدار عراق و یمن، سپاه بدر و انصارالله بساز. در نهایت همه شان بی خاصیت شدند. کارت هایی که سوخت شدند. به قول جنت خواه دو سال پیش بود فکر کنم که میگفت کارت هایی که باید نقد میشدند و نشدند. .....

Curse upon god who has created a world where one's pleasure is another's pain

لعنت به خدا که در دنیای ساخته او لذت یکی رنج دیگریست

جمهوری اسلامی اکنون وارد دوره سوم خود شده است. فکر نمیکردم رهبری آقای خامنه‌ای، اینگونه بدون مرگ او به پایان برسد. فکر نمیکردم به یک مقام تشریفاتی تبدیل بشود. البته آقای توانچه و آقای باستانی بر همان عقیده سابق هستند. ولی خب، من با آقای خلجی هم نظرم. رهبری در سیستم های توتالیتر به وسیله تمرکز ممتد و پیوسته روی قدرت ادامه پیدا می‌کند. وقتی از ترس کشته شدن توسط اسرائیل مدتی ول کرد، دیگر تعجبی ندارد که قدرت را از دست بدهد. تاکید فرماندهان و مسئولین بر مدیریت جنگ توسط رهبری این نظر را بیشتر محتمل میکند.

داستان اف ۳۵ ها را نه گردن گرفتند نه عذرخواهی کردند. غیرمستقیم در تلویزیون گفتند کار رسانه دشمن بوده که اخبار تایید نشده منتشر کرده. رسانه ارتش و صداسیما رسانه دشمن هستند.

اما

چند مورد، از فامیل تا غریبه، استدلال های آخوندی جمهوری اسلامی را خیلی متعصبانه قبول کرده و باور داشتند و از ان دفاع میکردند. آخوند تا کاسب تا تاکسی. حاکمیت خرسوار ماهری است. مردمشان را خوب میشناسند. چه عیبی دارد اگر مصلحت باشد دروغی به این بزرگی بگویی؟ به هرحال عده زیادیشان باور میکنند. به هیچ عنوان قبول نمیکنند که رسانه رسمی حکومت اینقدر دروغ بزرگی بگوید پس با ارجیفی مانند لو رفتن نحوه انهدام اف ۳۵ یا فروش به چین و غیره داستان زدن ۷ ۸ تا اف ۳۵ و اسارت دو خلبان که یکیشان زن است را توجیه میکنند.

آقای خامنه‌ای هم در دنیای خودش اسرائیل را له کرده و آمریکا را خرد کرده. یک لایحه هم داده اند که کسی خلاف منویاتشان حرفی نزند. فردی که ۲۷ سال یک چاق خیکی را فرمانده کل نیروهای مسلح کرد، نباید انتظار داشته باشد که در رویارویی نیروهایش با ارتشی که از ثانیه اول به وجود آمدنش و حتی قبلتر، از دوران هاگانا در جنگ بوده، بتواند عرض اندامی بکند. البته برای حکومت فشل و لمپن و چاپلوس پرور و متملغ جو و خایه مال خواه همان اصابت ۳۰ ۴۰ موشک در خاک اسرائیل کافی است. خب این دیگر به خودشان بستگی دارد. ایده پیروزی کون بر چوب را به منصه ظهور رسانده اند.

موازی کاری های رهبری برای کنترل بیشتر، نتیجه اش را در ضربات اطلاعاتی اسرائیل به آنها نشان داد. تخت خواب فرماندهان و ساعت به خواب رفتنشان را هم میدانستند.

قبل جنگ، ادعاهای گنده‌ی زیادی کردند. دزدیدن اسناد اسرائیلی توسط وزارت اطلاعات، ضربه سهمگین سربازان گمنام به شبکه های موساد.

دروغ دروغ دروغ دروغ دروغ ........

ریشه این بدبختی های جمهوری اسلامی در دروغ گفتن است. از بد روزگار هم آقای خامنه‌ای از کسانی که دروغی بگویند که او را خوشحال کنند خوشش می‌اید. که خب نتیجه آن را دید. حقارتی بزرگتر تا به حال برای کشوری پیش نیامده. باز حداقل سوریه الی کوهن را گرفت و اعدام کرد.